A room with a view of Pontiac

I have a room with a view. View of majestic rocky mountains. However, that view is rudely obstructed by a junk yard. An eysore in otherwise beautiful landscape. I would dirty my mouth everytime that junk yard came in my sight.

"So ungreatful", I heard a growl in the middle of the full moon night, once. It sounded like my 1965 green Pontiac Tempest.

"I took you up in to those mountains thousands of times so you can enjoy the beauty of the nature and off course your beloved." The car was reminding me of my lost youth.

"You lifeless idiot", now it was my turn to growl. "Before you came along we had horses. Totally dependable and loyal. We conquered the west on their back. And then we shot them when we no longer needed them."

"We are the human beings, the most intelligent creature in the universe. Don't play mind games with me. Get out of here."

વેરાન રણ કરીશ ના

અપેક્ષા કોઈના આંસુઓની કરીશ ના
ઠેસ વાગી કોમળ ઉરે, કઠોર થઈશ ના.
ભલે વહેતા રહે લાગણીના ઝરણ
અમોલ તોય આંસુઓને કહીશ ના,
વહીશ ના, વહીશ ના.
થયું આળું ર્હદય તો શું?
વેરાન રણ કરીશ ના, કરીશ ના

ધર્મ

કોઈ પણ નગરમાં કેટલા મંદિર, મસ્જીદ, દેવળ, દેરાસર, ગુરુદ્વારા, અગિયારી છે, એના ઉપરથી ખ્યાલ આવશે કે નગરજનો ધર્મમાં માને છે. એ બધા ધર્મસ્થાનોની સંખ્યાની સરખામણીમાં, નગરમાં જાહેર જનતા માટે, દવાખાના અને દયાખાના પણ જરૂરી સંખ્યામાં હોય તો માનવાનું કે નગરજનો ધર્મ પાળે પણ છે.

ये दूरी

ये फासला, ये दूरी, कब, कैसे बढ़ी प्यारकी राहमें
मालूम ही न पडा एक दुजेको बदलनेकी चाहमें

देवदास

हो गए बेहोश मयखाने, तो जलील, तेरी गली होनेकी फुरसत न रहेगी
हो गए खामोश गमेंदरीया, तो साहिल तेरी गली होनेकी, जरूरत न रहेगी
है कहाँ किस्मत दर्द्के मारों की, जीन्दगी कमबख्त रुखसद ही नहीं करती
बात कहाँ है अब अपने परायों की, मौत भी तो हमसे महोब्बत नहीं करती

सायगल, दीलीपकुमार और शाहरुख़खान का देवदास देखकर :>))

જોબનિયું

છે અધખુલે ઘૂંઘટે સ્મિત અને શરમ બેઉં
ને આંખ્યુંમાં થોડુંક અટકચાળું
કહે છે કોણ સંગ વરસ્યુંની જાય જોબનિયું ચાલ્યું ?
રહેવાનું ઈ તો અકબંધ એવું ને એવું
વહેવાનું જ્યાં લગી દિલડે નેહનું ઝરણું

एक इंसान

बताओ मुजे एक इंसान, रह गया है जिसमे ईमान
हक़ कया है हमें, करें बदनाम कहके कीसीको बेईमान
जांककर गर ना देखे कभी हमारे ही गिरेबान

बकवास करतें रहते है बेवजूद हम सुबह शाम
करतें है वक्त जाया कीमती हर महफिलें मुकाम
नियत पे हमारी जन्नतमें खुद खुद्दा भी है परेशान
और दोझख में लगाता है चैनसे केहकहे शयतान
जय हिंद, जय हिंद, जय हो मेरा भारत महान
भरत शाह

નિર્ધન?

છે શરીર ઉઘાડું મારું છતાંયે હસું છું
નથી જાણતો પ્રભુને હું ખાસ
પણ કહે છે બધા,
હું એના ર્હદયમાં વસું છું
જુઓને તેથીજ આ કારમી ટાઢમાં યે
જરાયે ક્યાં થરથરું છું ?

છે ધરતી દીધેલ એની,અને આ અગન
હર એક શ્વાસમાં મારા, ભરે છે એ પવન
પીવાને જળ જ નહિ,દીધી છે સાથે
ખળખળ વહેતા ઝરણાની સરગમ
નહિ એક, દીધા છે બે બે નયન
નીરખાવાને અદભુત એનું સર્જન

કહે છે કોણ હું એક, બાળ નિર્ધન છું?

ભરત શાહ

રોહન

મમ્મીનો તું થવાનો બહુ વ્હાલો વ્હાલો
ડેડીને વારેઘડી પૂછવાનો સેંકડો સવાલો
પકવવાનો માથું દાદાનું બોડું, કરી ધમાલો
ને દાદીમાની પાસે થવાનો કાલો કાલો

માસી આગળ પાડવાનો મોટી મોટી રાડો
કહે જો રોહનીઓ અમારો છે કેવો જાડો પાડો
ચઢાવી મ્હોઢું બેસવાનો ખૂણે થઈને આડો
ના બોલાવે કોઈ તો પાછો જોવાનો થઈ બાડો

જઈ ફોઈ ની ધેર અહી તહી અડવાનો
પકડે કાન ફોઈ તો વિના આંસુ રડવાનો
લઈ લાકડી ફુવો ફોઈને એવો તો લડવાનો
કે ઢોન્ગીલો રોહન ખડ ખડ હસી પડવાનો

મામા ને ઘેર તો રોજ રોજ જવાનો
લેવાને મારો બેટો પાવલી કે એક આનો
મામીના છણકાથી નાં જરાયે ડરવાનો
લાવી લખોટીઓ, મામી સામે રમવાનો
થઈ મધ મીઠડો મામીનું મન હરવાનો
હસીને ફસાવી, મામીને વ્હાલે વળગવાનો
to be continued

ધરતીમાતા

નદી, સરોવર, સાગર, પર્વત, ફૂલ, વૃક્ષ, વનરાઈ, વેલા, કાંટા શૂળ
ભાતભાતના પક્ષી પ્રાણી, જંતુ અતુલ, આભ, જમીન કે જળમાં જેના મૂળ
હીરા મોતી, રણ ની રેતી, પાષાણ અમૂલ, કે હોય જરાક જેટલી ધૂળ
ધરતી માતાના એ આભુષણ ભૂલવાની ના કરતા કદીય ભૂલ

ભરત શાહ

उनकी महक

उड़ाते है मज़ाक यार बचपनके, करते है जब हम बात बीछ्डे प्यारकी,
ढुंढ़ोगे कहा अब इस भीडभाड में, आंखोकी रोशनी,चमक भी चली गयी
नादाँ है वो क्या समजे, जरुरत हमें नहीं इन कमबख्त आंखोकी,
अरसा गुजर गया लेकीन, इस दिलों दीमागसे उनकी महक नहीं गयी

रोशनी बनकर ये मेहफीलकी आप इधर आयें है
लगता है बनके इन्सां, सितारें जमीं पे उतर आयें है
बयां करे क्या हम ये हाले दिल खुशीका
चुप है जुबाँ, बस आखोंमे आंसू उभर आये है

यादोंकी बारिश

न हम खामोश है, न तनहा
चाहते है ठहर जाये ये लम्हा
यादोंकी बारिशमे,गर आंसू बहा
पूछेगा जहां,ये किसका है गुन्हां ?

ગંગા

આજકાલ ભારતમાં કોઈ પણ યુવાન ફીલ્મનો ડાયલોગ મારી ગર્વથી નહીં કહી શકે કે મારી બહેન તો ગંગાથીય પવિત્ર છે. સદિયોથી ભારતમાનસમાં સ્થાપિત થયેલ એ વિધાનને પ્રસ્થાપિત કરવા ભારતના યુવાનોએ પહેલાંતો ગંગાની અપવિત્રતાના કારણોને જડમૂળ થી નાબુદ કરવા પડશે.જગતની નદીઓ,જેને માનો દર્રજો મળ્યો નથી,એમને પણ પ્રદુષણ મુક્ત કરવાની હિલચાલે છેલ્લા કેટલાક વર્ષોથી વેગ પકડ્યો છે.

આપણી તો ગંગા માં છે. કે પછી ઘરડી માના અંતિમ સંસ્કાર કાશીમાં કરવા,ડાઘુઓની જેમ એના આખરી શ્વાસની રાહ તાકી, આપણે માથે હાથ ટેકવીને તો નથી બેઠાને?

આંસુઓને શું એમનેતો ફક્ત વહેવાનું છે
ચુર થયેલા ઉર નાં ઘાવ કોણ સહેવાનું છે?

હતી તમારે મન એ એક સ્મિતની લહેર
અમારે તો ખાસ બનાવ,એય કહેવાનું છે?

गलतियाँ

गलतियाँ कुबूल क्या करें हमारी
ठोकरें खाके तो जिन्दगी गुजारी है
संभलना चाहा जब जब हमने
ये जमानेने पीछेसे लात मारी है

આપણું ગણિત

આમ તો આ જીવનની મોટા ભાગની ક્ષણો બાદબાકી કરવા જેવીજ હોય છે.
સરવાળા તો દેખાવ અને દંભ ખાતરજ કરતા હોઈએ છીએ

કોઈ પર કરેલા એક ઉપકારનો સરવાળો સો થતો હોય છે.
કોઈ એ કરેલા સો ઉપકાર બાદબાકી બાદ શૂન્ય થઈ જતા હોય છે.

સીધા સવાલનો સમય અને સંજોગ ને અનુકૂળ આપણે ઘણીવાર ગોળ ગોળ જવાબ આપીએ છીએ.
બાકી ભુમતીમાં એટલા કાચા નથી કે આપણને સુરેખા અને વર્તૂળ વચ્ચેનો ભેદ ખબર ન હોય.

ચક્રવૃદ્ધિ વ્યાજ ગણવાની શરૂઆત કરી વાણિયાઓ એ અંકગણિત જેવા સહેલા વિષયને જાણી જોઇને કઠિન બનાવી દીધો. ગામડીયા વેઢેથી ગણી શકે ત્યારેજ ચોપડા સમજેને.

આમ તો આ આંકડાઓની વાત છે પણ એમાં વ્યવહારીકાતાનો નીચોડ છે.
હું નાનો હતો ત્યારે મને કોઈ પૂછે કે તું કેટલા વર્ષનો તો હું મારી ઉંમરમાં બે ત્રણ વર્ષ ઉમેરી જવાબ આપતો. બાના કહેવાથી.
તે સમયે બાર વર્ષે બાવો જાગ્યો એનો અર્થ મને ખબર ન હતો.
રેલગાડીમાં પૂનમ ભરવા આખું કુટુંબ રણછોડરાય ના ડાકોર જતું.
ટીટી મારી ઉંમર પૂછે તો બાપુજી બે વર્ષ બાદ કરીને કહેતા.
ગામ છોડી ગયો તો કોલેજમાં પણ જતો ક્લબમાં.
ત્યાં બારમાં મારી કોઈ ઉંમર પૂછે તો હું બે વર્ષ ઉમેરીને કહેતો.
ત્યાં યુવતિઓમાં પણ રસ જાગ્યો હતો.
નાની મળે તો ઉંમરમાંથી બાદબાકી અને મોટી મળે તો સરવાળો કરતો.
એમ કરતા કરતાં નીવૃતિને આરે ઉભો છું.
ઓફીસ માં મારી કોઈ ઉંમર પૂછે તો બે ત્રણ વર્ષ બાદ કરી જવાબ આપું છું.
છૂટકો નથી. શેર બજારમાં આજકાલ સરવાળા ઓછા થાય છે.

આખા જીવનનો આધારજ જુઠ્ઠા સરવાળા અને બાદબાકી છે

નવરાશ

કોઈને આમ કોઈ,
અમથું કઈ યાદ કરતું નથી
એતો નવરાશ નું જાદુ છે
સમયની બલિહારી છે બધી
માનવ માત્ર એનું પ્યાદું છે

सखी

सखी चालोने मेले वैशाखना, खेल नजर्युना खेलवाने जइये
सखी चालोने धिक् धीकता जेठमा, रीत प्रीतनी पाकी करीये
सखी चालोने आषाढी मेह्मा, भींजाई ने नेहमाँ नीतरिये
सखी चालोने सूका श्रावनमा, थोड़ा अलगा रहीने तरसीये
सखी चालोने राधा आठममा, भेला कालींदी कांठडे थइये
सखी चालोने शारदी पूनममा, माना गरबा उमंगमा घुमीए
सखी चालोने काली चौदशमा, दीवा अन्तरमा उंडा प्रगटावीये
सखी चालोने देव दिवालीये, दीवा श्रद्धाना देवने चढ़ावीये
सखी चालोने पोषनी टाढमा, उनां शमनानी संगमा पोढीये
सखी चालोने महा मासमा, शुभ पगलां प्रभूतामा पाडीये
सखी चालोने वायरे वसंतना, गीत भमराना गुण गुणाइये
सखी चालोने होलिना संगमा, रेला रंगना जीवने वहावीये

आप छो

नथी मलवाना कदी क्यारेय, मृगजल, मात्र भास छो
समजूं, तोये न बुज़ाये एवी अधूरी प्यास छो

जमाई

परन्या पछी पुरुष पोतानी पत्नीनी माँ ने कहे छे
तुं ज.. माई
पोतानी माता ने कहे छे
जा, माई

प्रियतम

સફરમાં તું સાથે હોયે ન તોયે, સંગાથ તારો હોય છે
મારા હર એક પગલાની પાછળ, હાથ તારો હોય છે

નજરમાં ન હોયે ક્યાંય તોયે એહસાસ તારો હોય છે
નહિ દૂર, નિજ ઉર મહી હરદમ આવાસ તારો હોય છે

સ્મરણમાં આવતાં આંસુઓમાં આસ્વાદ તારો હોય છે
વિરહની વ્યથા, પીડામાંયે મધુર પ્રસાદ તારો હોય છે

અગર ના મળે જીવનમાં, મરણમાં વિશ્વાસ તારો હોય છે
તુજ નામથી નીસરતો, આખરી ઉચ્છવાસ તારો હોય છે

ભરત શાહ