Love Thy Neighbor

February 27 · Edited

Last time we were home was for the Thanks Giving. It snowed tons since.
80 inches of snow in three months.

The young man who shoveled our drive way, walkway and entrance for last few years has gone off to the college. And we had failed to arrange for his replacement.

So, when we left for our 1300 miles journey from comfortably warm south, besides icy cold temperatures, we were worried about heap of snow blocking our garage door and the entrance. And also, we were afraid of sheet of ice underneath that white wonder and rocky ice dumped by the city trucks along the edge of our drive way entrance.

Thinking we will have to call for professional help to break the ice and icy rocks, we prepared ourselves to stay in a hotel for a night or two ( hoping friends will not find out).

Tired and worried we turned in to our cul de sac. What we saw was not the end of our journey, but end to our worries. The drive way to our surprise was completely clean to the concrete. No snow. No ice or icy rocks. It just was bitterly cold. But the act of kindness of our neighbors Barbara and Phil warmed our hearts.

" All we wanted was for you to come home safely and stay safe. We have not done anything a good neighbor would not do."

What a country ! We are blessed...

Grandma

April 25

Rohan: Baby Krish is sick
Me: Who takes care of him
Rohan: Grandma
Me: Then, Who takes care of you?
Rohan: Grandma. Only when I go to bathroom.
Me: So you are a big boy now.
Rohan: Yes. But you are not.
Me: Why?
Rohan: 'Cause, grandma says she has to come back to Michigan and take care of you.
Me: I am baby grandpa
Rohan: Dada, You are funny. I love you.

OOps

May 18 · Edited

At Detroit Metro Airport

He: Where is my bag honey?
She: In the trunk
He: it is not here
She: you never can find anything
He: why don't you try?
She: ok.....oh sh.. OMG...
He: Don't tell me....
She: Sorry honey, I put it in my car trunk last night
He: call our son. There is still time..
She: Not really
He: what?
She: Don't yell in public. You were not supposed to know.
He is on his way to Chicago...
Bharat Shah

Breakfast at Hyatt House

Breakfast at Hyatt House:

Colleague: That " EQUAL" is not going to make your masala chay as sweet as it does at home.

Me: Why so?

Colleague: Because you are making it, not her.

Me: At home, she does not even get out of the bed till I make tea first, for her.

Colleague: oh...how sweet.... "Equal" ha...
Bharat Shah

Season and Reason

There is a season for everything and reason too !

It is sunny and clear blue skies late in the morning on Saturday.
So, I decided to walk to work. A little over a mile.

Most of the way, though sparsely, the road is lined with fully blossomed trees. Very comforting in Houston sun. With one exception. At the second intersection, CVS Pharmacy seems to have removed all the trees around it's properties. Must be for better business visibility I thought and called them JERKS for exposing my bald head to scorching sun (a little exaggeration, I wear a $200,000 Michigan hat).

Around 3:30 afternoon I am ready to return. To my disbelief it is raining buckets with great thundering clouds. (the work and old ears insulate you from threatening sounds). There is water everywhere. Luckily, after an hour wait, I get a window of relief to walk back to the hotel.

Would you believe, that same second intersection which was desert dry in the morning was flooded. The N-S sidewalk along CVS's property was under water. I had no choice but to get through CVS's parking lot, move up west and cross the street away from the flooded area. Not a big hassle, but without CVS, my brand new Nikes perhaps would have been soaked beyond recognition.

So, a jerk in the hot sun, turns out to be a savior of my brand new shoes under rainy skies.

CVS, MY Nike thanks you. And ok...sorry for calling you jerk.
Bharat Shah

Reminder

She: Where are you?
Me: In Kroger's parking lot
She: What are you doing in the parking lot?
Me: Waiting for you.
She: Why are you waiting for me? I am home.
Me: Did you get a ride home? I am waiting for more than an hour.
She: Must be. I sent you to pick up one lousy gallon of fat free milk.
Me: And, you are reminding me now?
Bharat Shah

God of cricket

Me: Do you know Sharapova?
Colleague: Yes
Me: Do you know Sachin?
Colleague: No.
Me: And you call yourself an avid sports fan?
Colleague: Yes, but who is he?
Me: HE IS is God of cricket
Colleague: God of what?
Bharat Shah

સગપણ

સગપણ

કોઈ એને ટેણી કહેતું, કોઈ ટેણીયો.
કોઈ એને નટીયો કહેતું, કોઈ કાણીયો.
ને કોઈ તો ખાલી "અલ્યા ઓ...ય" જ.
કેટલાક તો ઇશારોજ કરતા.
કોઈ ગમે તે રીતે કે નામે બોલાવે, એ બધાની હજુરી કરતો.

બા એને નટીયો કહી બોલાવતી.
એની મા પણ.

એની ઉંમરનો હું, છઠ્ઠી માં.
નિશાળે જતો. ઘેર આવી લેસન કરતો.
નટુ એની માના કહેવાથી મન દઈ મજુરી કરતો.

ફળિયાના નાકે વીરસિંગની ચ્હાની રેંકડી.
નટુ વીરસિંગનો ટેણીયો.
રેંકડી ની આસપાસ ઝાડું વાળે, પાણી છાંટે,
સ્ટવમાં ઘાસલેટ ભરે,
રેંકડી ને લટકાવેલી ડહોળા પાણીની ડોલમાં કપ રકાબી ધુએ,
ધાતુની ડોલચીમાં ભૈયાને ત્યાંથી દુધ લાવે ,
ઓર્ડર પ્રમાણે ઘરાકને ચ્હા પહોંચાડે,
ઉધારીયા ખાતાઓની ઉઘરાણી કરે
ને બજારમાંથી બીડી સીગરેટ લાવી સ્ટોક ભરે.....

આટલું વૈતરું કરતાં ય ભણવા ને રમવાની ઉંમરે,
આખો દિવસ ઘરાકની તુમાખી ને ગાળો સહે.
એ ઓછું હોય તેમ નિશાળ જતાં આવતાં અવળચંડા છોકરાં ખીજવે.
લુકિંગ ટુ લંડન ટોકિંગ ટુ ટોકિયો
નટુ નટીયો, કોણીયો..કોણીયો..

છોકરાંઓનીની ખીજવણી સાંભળી બા બારણે આવે.
"તમારી જીભડી ખેંચી કાઢીશ"
એવી ખોખલી ધમકી આપી નેંધણીયાઓને ભગાડે.
નટુની આંખમાં આવેલાં આંસુ પાંપણો ભીની કરી અટકે.

ગૌ સેવા વિના બા જમે નહીં.
ગાયના આવતાં જ નટુ " બા તમાર મા આયા સે" કહી દરવાજો ખખડાવે.
"એને જવા નાં દેતો" કહી બા ઘી ચોપડેલી બે રોટલી ગાય માતાને આપે.
ઘી વગરની લુખી ત્રણેક રોટલી ને ધાતુંનો વાડકો ભરી દાળ કે શાક નટુ ને આપે.
"મન કો'ક દા'ડો તો ઘીની રોટલી આલો બા" એવું નટુ હસતાં હસતાં કહે.
તો બા કહે, "મુઆ, ગરીબને ઘી ખાવાની ખોટી ટેવ પોષાય નહીં."

નટુ,બા નો પડ્યો બોલ ઉપાડે.
એની જરૂર પડે તો હાક મારે, "વીરયા, નટીયાને જરા મોકલજેને!"
વીરસિંગ પણ નટુને એક શબ્દ કહ્યા વિના બાનું કામ કરવા દે.
બાપુજીની બપોરની ચ્હાની ડોલચી, બા નટુ સાથેજ દુકાને મોકલાવે.

બા એના કામનું કઈ પણ આપે ત્યારે
"મારી મા પાહેથી કૈઇ લેતો નહીં, તો તમાર પાહેથી લેવાય?"નટુ વિવેકથી બાને પૂછે.
"પાસા તમ તો મને નટીયો કૈ'ને બોલાવો સો.....કોણીયો નૈ."
"તું કાણીયો નથી, તને કાણીયો કહેનાર આંધળા છે" બા એને કહેતી

જ્યારે અમારે એ ફળિયું છોડવાનું થયું ત્યારે,
બા વીરયા ને નટુના ઘરનું ઠેકાણું પુછવા ગઈ.
એક ડોલચી લઇ, નટુની માને મળવા વાઘરીવાડ પહોંચી.
"નટીયો તો વટનો કટકો છે. મારી પાસેથી આ લેશે નહીં "
"બીજું કંઇજનથી, અંદર નટીયાની મહેનતની કમાઈ છે."
એમ કહી ડોલચી એની માને સોંપી.

"બા, મારો નટીયો તમાર વ્હાલે ઇયાં ઠરીને રીયો છે "
એમ કહેતાં એની આંખમાં આવેલાં આંસુ વણઅટક્યાં વહ્યાં.
ભરત શાહ

બે વત્તા બે

ટીચર: બે વત્તા બે કેટલા થાય?
ઓબામા: ટીચ, હું મારા યુરોપિયન ફ્રેન્ડ્સને પૂછીને કહું તો?
પુટીન: ટીચ, ઓનેસ્ટલી ! કંઈજ કહી શકું નહીં
મોદી: બેન, સવાલ જ નથી, ગુજરાતી છું. બોલો, કેટલા કરી આપું....?
ભરત શાહ

હિસાબ

પત્ની: આખી જિંદગી આખરે તમે કર્યું શું?
પતિ: મને કેમ પૂછે છે? હિસાબ તો તું રાખે છે.
ભરત શાહ

સવાલ

ઝાંઝવાના જળ છે એ તો.
માત્ર આભાસ છે.
તોય શાને દોડે છે
નાહકનું એની પાછળ?
મેં હરણ ને પૂછ્યું

હાંફતાં હાંફતાં
એની વિશાળ આંખો
આશ્ચર્યથી મારી તરફ મંડરાઈ.
એક સવાલ સાથે.
તું પૂછે છે?

ભરત શાહ

નેટવર્ક

તમે ફેસબુક પર છો?
ના.
ઈ- મેઈલ એડ્રેસ?
નથી.
સેલફોન?
નથી.
Wow, you have no life..તો બધાના ખબર અંતર?
બરાબર રહે છે. જેમ કે ગઈકાલે તમે લંચ લિઓનાર્ડોમાં લીધો હતો.
કોણે મારી પડોશી રીટાએ કહ્યું?
ના..ના.. તે સમયે તો એ બપોરના શો માં મુવી જોવા ગઈ હતી.
મારા પતિ પણ.
મને ખબર છે.
OMG....તમને આ બધી ખબર..
આખું નેટવર્ક છે મારું તો....

ભરત શાહ

અજાણ અસ્તિત્વ

હું એને "ચેમો" કહેતો.
એ મને "નોના શેઠ"

"મ્હા'ત્મા ગોધરે આયા'તા તારે તારો જનમ એમ મારા ડોહા કે'તા"
એ એના પિતાની રૂડી યાદ. બાકીની બધી ભૂંડી.
માને મારઝૂડ કરતા બાપને માથે પથરો ઝીકી
ખેરડી નદીને પેલે પારથી અમારી વાડીમાં ભાગી આવેલો.
બાર વર્ષની ઉંમરે, દિવસે દા'ડિયું ને રાતે "રોમ રોમ" રટતાં
વાડીનું રખેવાળું કરતાં એના જીવનની શરૂઆત થઇ હતી.

ગુસ્સામાં મારા બાપુજી એને કોઈક વાર "કમીના, કોળીની જાતના "
કહેતા તેથી એ પોતાની જાતને કોળી સમજતો.

કુકડો એની સવાર પાડતો. સુરજના તાપમાં પડતો પોતાનો પડછાયો
એને સમય કહેતો. માળામાં પાછા વળતા પંખી એને સાંજના એંધાણ દેતા
અને બુડતે સુરજે એ ચૂલો સળગાવતો.

અડધી પોતડી સિવાય કાળા ડીબાંગ શરીર પર બીજું કોઈ વસ્ત્ર નહીં.
બીડી કે હુક્કો પીએ ત્યારેજ ખબર પડે કે અંધારામાં એ ક્યા ઉભો કે બેઠો છે.
શરીર પર ચરબીનો એક ઔંશ નહીં. બસ હાડકાનું માળખું.
જીવવાનું દ્રઢ મનોબળ જ એને પાવડા- કુહાડી ઊંચકાવે ને હળ ચલાવડાવે.

વાર તહેવાર કે મહિના માસની એને અટકળ પણ મોસમની તો પૂરી ભાળ
ખેરડી નદી ચોમાસે ઉભરાય નહીં તો જીવે ઉચાટ અને
પાકમાં જીવાત પડે કે જનાવર પેસે તો ય એને સંતાપ
મોટા શેઠ એના બાપ અને ધરતી એની માવડી સમાન

રુખલી એની બાઈડી.
બરડે સોળ ને સૂજેલી આંખો લઇ એના ધણીને મે'લી દા'ડીયે આવેલી
પછી વાડીએ જ રહી ગયેલી
બેઉ સંગાથે બીડી પીવે
વરસે બે વરસે છોરું જણે.
બે ચાર વરસ સુધી છોકરાં નાગા ફરે.
જીવી જાય તે ઢોર ચારે ને દસ બાર વરસે મજૂરીએ લાગી જાય

બાપુજી દાણા આપે, રહેવાનું ખોરડું અને ઉતરેલા કપડાં આપે.
વાર તહેવારે કે ટાણે રોકડા પૈસાય લઇ જાય.
પૈસા ગણતાં આવડે પણ હિસાબ કરતાં ન આવડે

છોરો પંદર વરસનો થયેલો એ પહેલાં તો લાડી લઇ આવેલો.
લગન માટે લીધેલા પૈસાનું વ્યાજ આપવા એ ય ચક્કી એ ચડી ગયેલો.
"ઘેમલા" ના નામે બધા એને ઓળખે
એના બાપની જેમ એનું ય કોઈ સાચું નામ ન જાણે
અટકનો તો સવાલ જ નહીં
એમની ઓળખાણ એમનો અંગુઠો

બીડીઓએ ચેમાના ફેફસાં ભરખ્યાં
ભૂવા બોલાવ્યા. ઘર ગામઠી ઈલાજ કરાવ્યા.
આખી જિંદગી અમારી વાડીમાં ગુજારી ત્યાં જ ગુજરી ગયો
અંત સુધી એનું ખરું નામ જણાવ્યા વગર.
અને મારું નામ જાણ્યા વગર.
નદીની પેલી પાર પડતર જમીનમાં એને અગ્નિદાહ દેવાયો.
એણેજ સીંચેલા અને ઉગાડેલા પીળા ગલગોટાનો હાર પહેરાવી.