મારી ચારે કોર ઊંચી ઊંચી દિવાલો નથી
એની ઉપર કાચના તીક્ષ્ણ ટુકડા જડેલા નથી
હું કટાઈ ગયેલ લોખંડના જાડા સળિયાઓ પાછળ બંધ નથી
એની બહાર પડછંદ પહેરેદારોનો પહેરો નથી
કે એમની પાસે વિકરાળ, લાળ લબડાવાતા
કુતરાઓનો કાફલો નથી.

ના, હું નથી જેલમાં કે નથી કોઈ કાળ કોટડીમાં

તોય મારા પગમાં બંધાઈ છે સાંકળો
મારા હાથમાં પડી છે બેડીઓ
અંત:કરણ સાથે કરેલી સમજુતીઓની
સમય અને સંજોગાના ઢાંચામાં ઢાળેલા સત્યની
પરાણે પોષી રાખેલા સંબંધોની, એમાં અટવાયેલી અપેક્ષાઓની
એમાં પડેલીી કે પાડેલી તીરાડોની

એક મ્હોરુંં પહેરી ભટકું છું
હસતું, સ્વતંત્રતાનું