ધર્મ

કોઈ પણ નગરમાં કેટલા મંદિર, મસ્જીદ, દેવળ, દેરાસર, ગુરુદ્વારા, અગિયારી છે, એના ઉપરથી ખ્યાલ આવશે કે નગરજનો ધર્મમાં માને છે. એ બધા ધર્મસ્થાનોની સંખ્યાની સરખામણીમાં, નગરમાં જાહેર જનતા માટે, દવાખાના અને દયાખાના પણ જરૂરી સંખ્યામાં હોય તો માનવાનું કે નગરજનો ધર્મ પાળે પણ છે.

ये दूरी

ये फासला, ये दूरी, कब, कैसे बढ़ी प्यारकी राहमें
मालूम ही न पडा एक दुजेको बदलनेकी चाहमें

देवदास

हो गए बेहोश मयखाने, तो जलील, तेरी गली होनेकी फुरसत न रहेगी
हो गए खामोश गमेंदरीया, तो साहिल तेरी गली होनेकी, जरूरत न रहेगी
है कहाँ किस्मत दर्द्के मारों की, जीन्दगी कमबख्त रुखसद ही नहीं करती
बात कहाँ है अब अपने परायों की, मौत भी तो हमसे महोब्बत नहीं करती

सायगल, दीलीपकुमार और शाहरुख़खान का देवदास देखकर :>))

જોબનિયું

છે અધખુલે ઘૂંઘટે સ્મિત અને શરમ બેઉં
ને આંખ્યુંમાં થોડુંક અટકચાળું
કહે છે કોણ સંગ વરસ્યુંની જાય જોબનિયું ચાલ્યું ?
રહેવાનું ઈ તો અકબંધ એવું ને એવું
વહેવાનું જ્યાં લગી દિલડે નેહનું ઝરણું

एक इंसान

बताओ मुजे एक इंसान, रह गया है जिसमे ईमान
हक़ कया है हमें, करें बदनाम कहके कीसीको बेईमान
जांककर गर ना देखे कभी हमारे ही गिरेबान

बकवास करतें रहते है बेवजूद हम सुबह शाम
करतें है वक्त जाया कीमती हर महफिलें मुकाम
नियत पे हमारी जन्नतमें खुद खुद्दा भी है परेशान
और दोझख में लगाता है चैनसे केहकहे शयतान
जय हिंद, जय हिंद, जय हो मेरा भारत महान
भरत शाह

નિર્ધન?

છે શરીર ઉઘાડું મારું છતાંયે હસું છું
નથી જાણતો પ્રભુને હું ખાસ
પણ કહે છે બધા,
હું એના ર્હદયમાં વસું છું
જુઓને તેથીજ આ કારમી ટાઢમાં યે
જરાયે ક્યાં થરથરું છું ?

છે ધરતી દીધેલ એની,અને આ અગન
હર એક શ્વાસમાં મારા, ભરે છે એ પવન
પીવાને જળ જ નહિ,દીધી છે સાથે
ખળખળ વહેતા ઝરણાની સરગમ
નહિ એક, દીધા છે બે બે નયન
નીરખાવાને અદભુત એનું સર્જન

કહે છે કોણ હું એક, બાળ નિર્ધન છું?

ભરત શાહ