પવનના સપાટે કદીક
આ હીંચકો ઝુલે.
છત પર જડેલાં કડાં,
કીચુડ, કીચુડ, કીચુડ કરે.
મન મારું બિચારું ત્યારે
નિરાંત અનુભવે.
સુનું થઈ ગયેલ આંગણ મારું,
ભર્યું ભાદર્યું ફરી લાગે.
કહેતા બાપુ તારા
કચકચ ન કર, કચકચ ન કર.
ભરાશે કડાંઓમાં તેલ કાલે.
ભરાશે કડાંઓમાં તેલ કાલે.
ભલે ને ઝુલે, ઝુલે આજે
જવાનો છે કાલે એ પરદેશે.
એ તો ગયા,
ગઈ, કાલ એમની સાથે
તું ય ક્યાં પાછો આવે છે?
આ પવન પણ અવળચન્ડો છે.
ભરત શાહ
નોવાઈ, મીશીગન
