રોહન

મમ્મીનો તું થવાનો બહુ વ્હાલો વ્હાલો
ડેડીને વારેઘડી પૂછવાનો સેંકડો સવાલો
પકવવાનો માથું દાદાનું બોડું, કરી ધમાલો
ને દાદીમાની પાસે થવાનો કાલો કાલો

માસી આગળ પાડવાનો મોટી મોટી રાડો
કહે જો રોહનીઓ અમારો છે કેવો જાડો પાડો
ચઢાવી મ્હોઢું બેસવાનો ખૂણે થઈને આડો
ના બોલાવે કોઈ તો પાછો જોવાનો થઈ બાડો

જઈ ફોઈ ની ધેર અહી તહી અડવાનો
પકડે કાન ફોઈ તો વિના આંસુ રડવાનો
લઈ લાકડી ફુવો ફોઈને એવો તો લડવાનો
કે ઢોન્ગીલો રોહન ખડ ખડ હસી પડવાનો

મામા ને ઘેર તો રોજ રોજ જવાનો
લેવાને મારો બેટો પાવલી કે એક આનો
મામીના છણકાથી નાં જરાયે ડરવાનો
લાવી લખોટીઓ, મામી સામે રમવાનો
થઈ મધ મીઠડો મામીનું મન હરવાનો
હસીને ફસાવી, મામીને વ્હાલે વળગવાનો
to be continued

ધરતીમાતા

નદી, સરોવર, સાગર, પર્વત, ફૂલ, વૃક્ષ, વનરાઈ, વેલા, કાંટા શૂળ
ભાતભાતના પક્ષી પ્રાણી, જંતુ અતુલ, આભ, જમીન કે જળમાં જેના મૂળ
હીરા મોતી, રણ ની રેતી, પાષાણ અમૂલ, કે હોય જરાક જેટલી ધૂળ
ધરતી માતાના એ આભુષણ ભૂલવાની ના કરતા કદીય ભૂલ

ભરત શાહ

उनकी महक

उड़ाते है मज़ाक यार बचपनके, करते है जब हम बात बीछ्डे प्यारकी,
ढुंढ़ोगे कहा अब इस भीडभाड में, आंखोकी रोशनी,चमक भी चली गयी
नादाँ है वो क्या समजे, जरुरत हमें नहीं इन कमबख्त आंखोकी,
अरसा गुजर गया लेकीन, इस दिलों दीमागसे उनकी महक नहीं गयी

रोशनी बनकर ये मेहफीलकी आप इधर आयें है
लगता है बनके इन्सां, सितारें जमीं पे उतर आयें है
बयां करे क्या हम ये हाले दिल खुशीका
चुप है जुबाँ, बस आखोंमे आंसू उभर आये है

यादोंकी बारिश

न हम खामोश है, न तनहा
चाहते है ठहर जाये ये लम्हा
यादोंकी बारिशमे,गर आंसू बहा
पूछेगा जहां,ये किसका है गुन्हां ?

ગંગા

આજકાલ ભારતમાં કોઈ પણ યુવાન ફીલ્મનો ડાયલોગ મારી ગર્વથી નહીં કહી શકે કે મારી બહેન તો ગંગાથીય પવિત્ર છે. સદિયોથી ભારતમાનસમાં સ્થાપિત થયેલ એ વિધાનને પ્રસ્થાપિત કરવા ભારતના યુવાનોએ પહેલાંતો ગંગાની અપવિત્રતાના કારણોને જડમૂળ થી નાબુદ કરવા પડશે.જગતની નદીઓ,જેને માનો દર્રજો મળ્યો નથી,એમને પણ પ્રદુષણ મુક્ત કરવાની હિલચાલે છેલ્લા કેટલાક વર્ષોથી વેગ પકડ્યો છે.

આપણી તો ગંગા માં છે. કે પછી ઘરડી માના અંતિમ સંસ્કાર કાશીમાં કરવા,ડાઘુઓની જેમ એના આખરી શ્વાસની રાહ તાકી, આપણે માથે હાથ ટેકવીને તો નથી બેઠાને?

આંસુઓને શું એમનેતો ફક્ત વહેવાનું છે
ચુર થયેલા ઉર નાં ઘાવ કોણ સહેવાનું છે?

હતી તમારે મન એ એક સ્મિતની લહેર
અમારે તો ખાસ બનાવ,એય કહેવાનું છે?